شاید خیلی‌ها تصور کنند که آبزیان خطرناک فقط در آب‌های آزاد و شور زندگی می‌کنند، اما نشنال‌جئوگرافیک در گزارشی تصویری، 13 جانور ترسناک ساکن آب‌های شیرین سراسر جهان را معرفی کرده است.

ماهی پیرانا: پیراناها که شهرت بدشان را به خاطر دندان‌های تیز و اشتهای سیری‌ناپذیرشان دارند، ساکن حوزه رودخانه‌های اصلی آمریکای جنوبی هستند. این ماهیان همه‌چیزخوار به دلیل علاقه وافرشان به گوشت شهرت دارند. اما بر خلاف داستان‌های نفس‌گیر و ترسناک کاوشگران اولیه، پیراناها به ندرت به انسان حمله می‌کنند.

مشهورترین داستانی که در مورد پیراناها وجود دارد، سفر تاریخی تئودور روزولت (رییس‌جمهور اسبق آمریکا) به برزیل است که در طی این سفر، وی گروهی از ماهیان پیرانا را دید که در چند ثانیه جسد یک گاو را تکه تکه کرده و بلعیدند. داستان دراماتیک وی برای سالیان سال نقل محافل مردم بود، اگرچه این داستان بر اساس یک صحنه‌سازی استادانه انجام شده بود که در آن ماهیگیران محلی، گروهی از این ماهیان را زندانی کرده و برای چندین روز گرسنه نگه داشته بودند.

با این وجود، پیراناها در رودخانه‌های محل سکونت خود لاشه‌خورها و شکارچیان مهمی هستند و اگر منابع غذایی آنها کم شود، اغلب به آدمخواری نیز متوسل می‌شوند. به همین دلیل ماهیگیران محلی نیز گهگاه از مواجه نزدیک با این ماهیان هراس دارند. دقیقا مشخص نیست که چند گونه ماهی پیرانا وجود دارد، اما تخمین زده می‌شود که تعداد گونه‌های آنها بین 30 تا 60 گونه باشد.
 

مارماهی برق‌دار: بر خلاف نام آنها، مارماهی‌های برق‌دار در واقع گونه‌ای از شمشیرماهی‌ها هستند و بیش از آنکه به خانواده مارماهی‌ها تعلق داشته باشند، به خانواده گربه‌ماهی‌ها تعلق دارند. این ماهیان غیرعادی، ساکن آبراهه‌های حوزه آمازون و اورینوکو در آمریکای جنوبی هستند؛ جایی‌که برای شکار طعمه‌ها و حفاظت از خودشان جریان‌های قوی الکتریسیته تولید می‌کنند.

مارماهی برق‌دار برای نفس کشیدن هوا را از سطح آب می‌بلعد. به لطف اندام‌های درونی تخصصی، آنها می‌توانند پالس‌های الکتریسیته‌ای بیشتر از 500 ولت تولید کنند که جریانی بیش از 1 آمپر ایجاد می‌کند. این میزان برای کشتن یک انسان بالغ کفایت می‌کند. مارماهی برق‌دار اغلب بی‌مهرگان را شکار می‌کند، اگرچه نوع بالغ آن می‌تواند از ماهیان و پستانداران کوچک نیز تغذیه کند. آنها تنها در صورتی به انسان حمله می‌کنند که فرد مزاحم آنها بشود. آنها تمایل دارند که در آبهای راکد و تیره زندگی کنند. دانشمندان مدتها است که شیفته این گونه جانوری هستند و مشغول تحقیق بر روی توانایی‌های الکتریکی آنها هستند.

عنکبوت جالوت پرنده‌خوار: دومین عنکبوت بزرگ دنیا، عنکبوت جالوت است که به خانواده رطیل‌ها تعلق دارد. این عنکبوت نام ترسناک خود را پس از آن به دست آورد که کاوشگران دوران ویکتوریا شاهد بودند که یکی از این عنکبوت‌ها در حال بلعیدن یک مرغ مگس‌خوار است.

این عنکبوت‌های بزرگ ساکن زمین‌های باتلاقی جنگل‌های بارانی شمال آمریکای جنوبی هستند، جایی‌که می‌توانند تا 30 سانتی‌متر رشد کنند و به وزنی بیش از 170 گرم برسند. مانند بسیاری از دیگر گونه‌های عنکبوت، نوع ماده این عنکبوت نیز ممکن است نوع نر را پس از جفت‌گیری بخورد. تا حدی به همین دلیل است که نوع نر عمری بین 3 تا 6 سال دارد، در حالی‌که ماده‌ها بین 15 تا 25 سال عمر می‌کنند. اما بر خلاف اسم این عنکبوت، پرندگان غذای اصلی جالوت پرنده‌خوار نیستند. آنها ترجیح می‌دهند که حشرات و سایر بی‌مهرگان را بخورند، گرچه گاهی اوقات مهره‌داران کوچک را نیز می‌خورند. این عنکبوت‌های بزرگ اغلب برای انسان خطرناک نیستند، اما اگر مزاحم آنها بشوید می‌توانند شما را نیش بزنند که به اندازه نیش زنبور درد خواهد داشت. آنها همچنین می‌توانند تارهایی را رها کنند که باعث خارش پوست می‌شود.
 

ببرماهی: این ماهی که پراکندگی آن شامل اغلب نقاط آفریقا می‌شود، شکارچی درنده‌ای مجهز به دندان‌های بزرگ و تیغ‌مانند است. آنها اغلب به صورت گروهی شکار می‌کنند و گاهی اوقات نیز حیوانات بزرگ را می‌خورند. اگرچه این ماهیان به ندرت به انسان حمله می‌کنند، ولی سابقه حمله به انسان در میان آنها وجود دارد.

گونه بزرگ این ماهی، ببرماهی جالوت (Hydrocynus goliath) و Hydrocynus vittatus است که عموما با نام ببرماهی شناخته می‌شود. هر دو گونه به عنوان ماهیان اکواریومی استفاده می‌شوند. ببرماهی جالوت که اندازه آن به 50 کیلوگرم نیز می‌رسد، در رودخانه کنگو و دریاچه تانگانیکا یافت می‌شود. گونه ببرماهی که می‌تواند تا 15 کیلوگرم رشد کند، در حوزه رودخانه زامبزی یافت می‌شود.
 

تمساح نیل: این تصویر یک تمساح نیل یکساله است که سعی می‌کند تا از شر این قورباغه مزاحم خلاص شود. این خزندگان بزرگ که به عنوان تمساح معمولی نیز شناخته می‌شوند، در اغلب آفریقا پراکنده هستند و به عنوان وحشی‌ترین و مرگ‌بارترین حیوانات روی زمین شهرت دارند.

تمساح‌های نر معمولا بین 3.5 تا 5 متر طول دارند، اما ممکن است طول آنها به بیش از 5.5 متر نیز برسد. تمساح‌های تک به هر چیزی که هم‌اندازه یا کوچک‌تر از آنها باشد حمله می‌کنند. اما تمساح‌ها اغلب به صورت گروهی شکار می‌کنند، که در این صورت می‌توانند حیواناتی به بزرگی کرگدن و اسب آبی را نیز به زانو درآورند. تمساح‌های نیل گهگاه به انسان نیز حمله می‌کنند، و سالیانه باعث مرگ بین چند صد تا چند هزار نفر می‌شوند.
اگرچه مصریان باستان از تمساح می‌ترسیدند و به آنها احترام می‌گذاشتند، اما در سال‌های گذشته این حیوانات بزرگ به خاطر پوستشان شکار می‌شدند. امروزه برنامه‌های حفاظتی باعث تثبیت جمعیت آنها بین 250 تا 500 هزار قطعه شده است.
 

ماهی سرماری: ماهیان سرماری اغلب باعث ترس و وحشت در غرب می‌شدند، جایی‌که گروه‌های ماهیان پرخاشگر عموما به عنوان گونه‌های مهاجم شناخته می‌شدند. پس از اینکه یک ماهیگیر محلی، یک سرماری شمالی را در دریاچه‌ای در مریلند آمریکا پیدا کرد، این مساله باعث ایجاد شور و هیجان در رسانه‌ها شد. اما زیست‌شناسان هشدار می‌دهند که این ماهی بزرگ آب شیرین ممکن است بتواند جمعیت خود را به آسانی در آمریکای شمالی تثبیت کند، و باعث آسیب زدن به اکوسیستم بومی منطقه بشود.

این شکارچیان سیری‌ناپذیر که در بالای هرم غذایی قرار دارند، می‌توانند به طول یک متر برسند. آنها از بی‌مهرگان، قورباغه‌ها و ماهیان کوچک تغذیه می‌کنند، اگرچه در فصل تولیدمثل ممکن است به هر چیزی که در آب تکان می‌خورد حمله کنند. سرماری‌ها می‌توانند از هوا تنفس کنند و تا چهار روز خارج از آب زنده بمانند. آنها می‌توانند در دوره‌های خشکسالی طولانی، با نقب زدن در درون گل و لجن زنده بمانند. چندین گونه این ماهی بومی آسیا هستند، جایی‌که آنها را برای سرو سر میز شام شکار و طبخ می‌کنند. آنها همچنین به عنوان ماهیان آکواریومی نگهداری می‌شوند و به خاطر رفتار تهاجمی‌شان شهرت دارند.
 

ماتا ماتا: ماتا ماتا یک لاک‌پشت آب شیرین است که ساکن حوزه‌های آبگیر آمازون و اورینوکو در آمریکای جنوبی است. این لاک‌پشت عجیب و غریب کاملا آبزی است، اگرچه ترجیح می‌دهد در آب‌های راکد و کم‌عمق زندگی کند، جایی‌که به راحتی می‌تواند سر خود را از آب بیرون آورده و تنفس کند.

ماتا ماتا می‌تواند بسیار رشد کرده و تا 15 کیلوگرم نیز وزن داشته باشد. آنها از بی‌مهرگان و ماهیان تغذیه می‌کنند و علی‌رغم ظاهرشان برای انسان خطرناک نیستند. ماتا ماتا هم در طبیعت و هم در اسارت به کیفیت آب حساس است، به همین دلیل آلودگی آب می‌تواند باعث صدمه دیدن آنها شود.
 

گربه‌ماهی غول‌پیکر: در این تصویر، غواصان مشغول کار بر روی یک گربه‌ماهی اروپایی در دریاچه بزرگ استرساند سوئد هستند. گربه‌ماهی‌های بزرگ در بسیاری از رودخانه‌های دنیا زندگی می‌کند و به عنوان لاشه‌خورهای مهم در اکوسیستم انجام وظیفه می‌کنند.

رکورد بزرگ‌ترین گربه‌ماهی دنیا متعلق به گربه‌ماهی غول‌پیکر مکونگ (رودخانه‌ای در جنوب غربی چین) است، که طول آن تا 3.2 متر و وزن آن نیز تا 300 کیلوگرم می‌رسد. این گونه که زمانی در چندین کشور جنوب شرقی آسیا پراکنده بود، به دلیل نابودی زیستگاه اکنون یکی از گونه‌های به شدت در معرض انقراض به شمار می‌رود. به رغم تلاش‌هایی که برای حفاظت از این گونه در حال انجام است، دانشمندان اطلاعات زیادی در خصوص بزرگ‌ترین گربه ماهی دنیا ندارند. گربه‌ماهی غول‌پیکر به ندرت برای انسان خطرناک است. گونه مکونگ می‌تواند بیش از 60 سال عمر کند.
 

عنکبوت غواص: عنکبوت غواص تنها عنکبوت شناخته شده دنیا است که کاملا زیر آب زندگی می‌کند. مانند سایر عنکبوتیان این عنکبوت نیز باید از هوا تنفس کند، اما این گونه منبع هوای مورد نیاز خود را با ایجاد یک حباب تامین می‌کند که توسط موهای پاها و شکمش نگه داشته می‌شود. اگرچه نوعی تبادل گاز از سطح حباب انجام می‌شوند و آنها مجبور نیستند که خیلی زیاد بالای آب بیایند، اما این عنکوبت‌ها برای پر کردن دوباره منبع هوای خود باید گهگاه به سطح آب بیایند.

عنکبوت غواص در اروپای شمالی و مرکزی، و بخش‌هایی از آسیای شمالی یافت می‌شود. بر خلاف عادت عنکبوت‌ها، نرها بزرگ‌تر از نوع ماده هستند، که شاید به این دلیل است که نرهای این گونه شکارچیان فعال‌تری هستند. این عنکبوت‌ها می‌توانند گزش دردناکی را ایجاد کنند که اغلب با علائم تب و بیقراری همراه است. کسانی‌که از عنکبوت می‌ترسند، ممکن است از دانستن اینکه حتی در آب از شر این عنکبوت در امان نیستند دچار پریشانی خاطر بشوند.
 

مار آناکوندا: در این تصویر، نگهدارندگان حیوانات یک آناکوندای 6 متری را در Zoological Garden در دستان خود نگه داشته‌‌اند. آناکونداها که جزو بزرگ‌ترین مارهای دنیا هستند، در رودخانه‌ها و زمین‌های مرطوب آمریکای شمالی زندگی می‌کنند. گمان می‌شود که کلمه آناکوندا از کلمه تامیلی anaikolra به معنای قاتل فیل آمده باشد که اشاره به شهرت ترسناک این جانوران دارد.

آناکونداها از ماهیان، پرندگان، خزندگان و پستانداران کوچک تغذیه می‌کنند، با این وجود گهگاه به عنوان حیوانات خانگی نیز شناخته می‌شوند. این مارهای بزرگ می‌توانند برای انسان خطرناک باشند، اگرچه گزارش‌های مربوط به شکار عمدی انسان توسط آنها بسیار اندک است. مانند سایر اعضای خانواده بوا، آناکونداها غیرسمی هستند و اغلب شکار خود را با فشردن آن می‌کشند. مانند سایر مارها، آنها شکار خود را به صورت یکجا قورت می‌دهند.
 

سفره‌ماهی غول‌پیکر آب شیرین: این ماهیان غول‌پیکر ساکن رودخانه‌های جنوب‌شرقی آسیا و شمال استرالیا هستند. آنها می‌توانند تا 5 متر طول داشته باشند و وزنشان نیز به 600 کیلوگرم نیز می‌رسد. با این وجود، اطلاعات بسیار اندکی درباره این مخلوق در دسترس است.

سفره‌ماهی آب شیرین را به سختی می‌توان دید، چرا که اغلب خودش را در رسوبات رودخانه مدفون می‌کند. آنها از صدف‌ها و خرچنگ ها تغذیه می‌کنند و برای شکار، علائم الکتریکی آنها را ردیابی می‌کنند. اگرچه آنها به ندرت به انسان حمل می‌کنند، اما گزارش‌هایی مبنی بر واژگون کردن قایق‌ها توسط این حیوانات عظیم وجود دارد.

با این وجود، سفره‌ماهی‌ها می‌توانند ضربه مهلکی را به هدف خود وارد کنند: آنها یک پیکان در انتهای دم خود دارند که محتوی سمی کشنده است و می‌تواند گزشی به عمق 38 سانتی‌متر ایجاد کند. بسیاری از دانشمندان نگران هستند که سفره‌ماهی‌های آب شیرین به دلیل نابودی زیستگاه و آلودگی آب در معرض تهدید قرار دارند.
 

ماهی خون‌آشام: این تصویر گروهی از ماهیان خون‌آشام دندان‌دار یا پایارا است که در حال عرضه در بازاری در پیواس کشور پرو است. این ماهی ترسناک که اطلاعات اندکی نیز درباره آن وجود دارد، به خاطر گوشت لذیذی که دارد در حوزه آمازون و اورینوکو طرفداران زیادی دارد.

ماهیان خون‌آشام عمدتا از ماهیان کوچک‌تر خصوصا پیراناها تغذیه می‌کنند و آنها را با دندان‌های تیز و بلند خود به سیخ می‌کشند. دندان‌های ترسناک آنها می‌تواند تا 15 سانتی‌متر رشد بکند.
 

گربه‌ماهی کندیرو: شاید ترسناک‌ترین گونه ساکن آب‌های شیرین کندیرو باشد که یک گربه‌ماهی انگلی از خانواده Trichomycteridae به شمار می‌رود. این ماهی کوچک و باریک عموما از آبشش‌های ماهیان بزرگ‌تر ساکن آمازون تغذیه می‌کند. با این وجود، در طی چند قرن گذشته گزارش‌هایی مبنی بر بیتوته کردن این ماهیان در مجرای ادرار انسان‌ها نیز گزارش شده است.

برخی از مردم آمازون ابزارهایی برای جلوگیری از این بیماری آزاردهنده دارند، که درمان آن حتی به کمک جراحی نیز چندان کار راحتی نیست. ابزارهای پیشگیری شامل پوشیدن لباس‌های زمخت، بستن انتهای مجرای ادرار با شریان‌بند، و اجتناب از ادرار کردن در کنار رودخانه است.

مدارک بسیار کمی دال بر حمله کندیروها به انسان وجود دارد. علاوه بر این، با عرض متوسط 6 میلی‌متر و طول متوسط 7 سانتی‌متر، این ماهی اندکی برای ورود به مجرای ادرار انسان بزرگ است. با این حال، سابقه این ماهی به اندازه کافی ترسناک است که بسیاری از مردم را از آب‌های استوایی دور نگه دارد، حتی اگر این آب‌ها خیلی دورتر از محدوده زندگی کندیروها قرار داشته باشند.

منبع: خبرآنلاین

باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir